Back to work

Maar met een hoofd vol happy memories

Weer thuis

Zondag 27 juli 2014

Uiteindelijk na zes uur wachten op het vliegveld en 7 uur en 45 minuten vliegen is het ineens niet 2 uur 's nachts maar 7 uur 's ochtends en heb je nog een hele dag voor de boeg. Stanley moet nog een beetje wennen maar hij ziet er goed uit (en wil niet op de foto) net als de tuin.

En om een beetje in het ritme te blijven en niet toe te geven aan de jetlag zijn we meteen maar naar Bergen gereden voor morningcoffee met appeltaart

Wachten wachten wachten

Zaterdag 26 juli

Vandaag om 06:00 uur opgestaan en de laatste restjes opgeruimd. Daarna 2 uur naar de RV verhuurder gereden waar we om 9:30 uur aankwamen. We waren extra vroeg gegaan omdat de mevrouw van de verhuur had gezegd dat er in hetweekend files richting de kust zouden zijn en de shuttle gaat maar 1x per dag om 11:00 uur. Uiteindelijk was de camper helemaal geckeckt en de papierstroom afgehandeld om 10 uur. Nog een uur te gaan dus. We liepen naar de dumpkin donut voor koffie en lekkers. Dat was een balie bij een shellstation dus om een beetje tijd te doden niet geschikt. Om 11 uur werden we met de shuttle naar New Ark gebracht. Daar kwamen we om 12:00 uur aan. We moeten dus 6 uur volmaken op het vliegveld. Maar ja je moet wat en de laatste dag ben je toch alleen maar bezig met weggaan. 😢😢

Delaware Watergap

Vrijdag 25 juli

Vandaag was het maar 5 kwartier rijden naar de laatste camping.We kwamen daarbij door het Delaware Watergap National Park. Gisterenavond hadden we op internet uitgeplozen dat je via een visitorcenter naar een waterval kon lopen. Maar toen we bij de toegangsweg erheen stonden..... je raadt het al. No busses or RV 's allowed. We zijn toen doorgereden naar een andere trail gereden waar we gelukkig wel in mochten. We hebben door een gorge gelopen. Het was een supermooie wandeling door een bos met een heel hoog Tolkiengehalte. Het stroompje en de beloofde waterval een beetje armetieterig. We hebben de hele weg lopen zingen want we hadden op internet gelezen dat in het parkje van 35 miles lang en 10 miles breed een paar honderd beren leefden. Je wilt die echt niet tegenkomen in een heel stil bos. Men zegt als ze je horen dat ze zelf maken dat ze wegkomen. Daarna reden we naar de camping. We besloten niet meer weg te gaan maar op ons gemak te gaan opruimen. Na 2,5 uur hadden we de camper aardig aan kant en konden we naar het zwembad. Morgen vroeg op want het is 2 uur rijden naar de RV verhuur waar we een uur of 9 willen zijn, zodat we om 11 uur meekunnen met de shuttle naar New Ark waar we om 18:00 naar huis vliegen

Van Mystic naar Plattekill

Donderdag 24 juli

Zo langzamerhand nadert het einde van onze reis en zijn we met een grote boog om New York heen aan het trekken zodat we zaterdag op tijd bij de RV- verhuur in New Jersey kunnen zijn zodat we om 1100 uur mee kunnen met de shuttle naar het vliegveld. Zo hebben we vandaag gereden van Mystic in Connetticut naar Plattekill in de staat New York. Omdat we het lange rijden een beetje beu zijn gingen we over de snelweg. Toen we halverwege waren stopten we voor boodschappen en een morning coffee. Zo kwamen we terecht bij Heave'ly Donuts in Derby. Daar kwamen we er achter dat als je "Regular" bestelt dat eigenlijk met suiker en melk betekent. Dat hadden we nog nooit gemerkt omdat je meestal zelf moet intappen☺. De eigenaresse die uit Griekenland kwam, kwam een praatje met ons maken omdat ze hadden zitten raden uit welk land we kwamen. Ze dacht uit Engeland. Ik vind dat best een compliment eigenlijk. We moesten op de foto voor op hun facebookpagina en we werden behandeld als filmsterren. De meiden kregen nog gratis donuts en toen we weggingen kreeg ik nog een drinkbeker die ik zeker op het werk ga gebruiken. Ik heb natuurlijk een keigoeie recensie voor ze geschreven op fb en volgens mij hebben we vrienden voor het leven gemaakt. Dit vind ik echt kostbare momenten!! Om 1400 waren we op de camping en hebben we heerlijk onder de bomen gegeten. Daarna zijn we een stukje teruggereden naar de Hudsonrailtrail. Ook hier een spoorlijn die omgevormd is tot iets anders nu een voet/fietspad. Hoogtepunt is een megabrug over de Hudsonrivier (juist die uiteindelijk in New York aan komt) van bijna een kilometer. Het was heel mooi om overheen te lopen. Daarna reden we terug naar de camping waar een van de mooiste zwembadjes deze camping wachtte en een lekker plekje in de schaduw voor mij om deze blog te schrijven.

Mystic

Woensdag 23 juli

Vandaag was het maar 75 miles rijden. We reden daarom meteen van de camping in Middleboro naar "Mystic seashore". Dit is een open lucht museum dat het leven rondom een scheepswerf van zo'n 120 jaar geleden laat zien. Onwijs mooi aangelegd en heel veel te zien en te doen. Je kon er meewerken aan een hele grote Quilt dat was erg leuk om te doen. Het allermooiste vond ik een zogenaamde Schooner waar mee gevist werd. Je mocht ook benedendeks kijken en dat was onvoorstelbaar klein. Wat hebben die mensen afgezien zeg. We hebben er zo'n uurtje of 5 rondgelopen. In alle huisjes zaten mensen die wat konden vertellen, dus dat was hartstikke leuk. Alleen jammer dat ze geen historische kleding aan hadden. Dat had het helemaal afgemaakt. Om 5 uur waren we op de camping en was er eindelijk weer eens tijd om te zwemmen en straks echt te eten.

Cape Cod

Dinsdag 22 juli

Vandaag hebben we een lange actieve dag in de buitenlucht gehad. We zijn naar Cape Cod geweest. Dat is een soort schiereiland ten zuiden van Boston. Wel zo'n 50 miles vanaf de camping dus eerst weer een uurtje rijden. We hebben daar fietsen gehuurd en het Cape Cod Railroad Trail gereden. Vroeger liep er een treintje over het eiland maar dat is omgetoverd tot een megafietspad. Het was een heel mooi fietspad voornamelijk door de bossen. Mooi maar het had ook het fietspad naar Bergen aan zee kunnen zijn. We hebben zo'n 15 miles het fietspad gevolgd. Toen hebben we het fietspad verlaten en gingen we naar het strand. Dat was een inimienie weggetje. Ik denk dat er zo'n 30 auto's konden staan. Voor de slagbomen stonden in een line-up zo'n 10 auto's in de bloedhitte te wachten op een plekje. Blij reden wij voorbij op de fiets want van parkeerproblemen hadden we vandaag geen last. Het was super super super eb want de waterlijn lag misschien wel een kilometer ver. Op het strand groeide gras en de poeltjea die overal stonden zaten vol met krabben. Heel anders.als bij ons dus. Op het strand hebben we friet gegeten omdat al het andere in de enige kiosk aldaar eigenlijk uitverkocht was. ☺ Daarna gingen we weer terugfietsen maar niet zonder dat Emma onderweg nog even in een meer kon zwemmen. Precies op tijd leverden we de fietsen in. We hadden van de voren niet gevraagd hoe duur het was en toen we gingen afrekenen was het veel goedkoper dan verwacht. Wij ook weer eens een mazzeltje😊😊. Omdat we na al die dagen maar bar weinig zee en havenplaatsjes hadden gezien besloten we alsnog met de auto naar Chetham te rijden aan de andere kant van het eiland (de trail spliste zich op een gegeven moment en dit was de andere kant op) Chetham was 15 miles verderop. Hartstikke leuk stadje met winkeltjes en restaurantjes. Hier lekker een ijsje gegeten. Maar voor de vuurtoren die Rob heel graag op de.foto wilde hebben moesten we nog een aardig eindje doorrijden. Maar toen kwamen we bij een supermooi strandje en de vuurtoren. (Hadden we niet beter deze afslag moeten nemen tijdens het fietsen??)  Inmiddels was het  al 19:30 uur en omdat het nog minstens anderhalf uur terug was het de hoogste tijd om terug te gaan. Om 21:00 uur waren we pas terug op de  camping. Van eten kwam niet zoveel meer terecht vandaar dat we yoghurt met fruit gegeten hebben. We zijn hartstikke rozig ervan dus ... lekker vroeg slapen en morgen weer door naar Mystic.

Boston

Maandag 21 juli

Nadat het gisteren en vannacht gegoten had moesten we even afwachten wat het weer ging doen. Vanmorgen was het strakbewolkt maar niet echt koud en de verwachtingen waren goed dus gingen we naar Boston en omdat we gisteren helemaal klaar waren met het rijden gingen we met de trein. Dat is een hele toestand hier. Waren we blij dat we geparkeerd hadden met de camper, bleek dat je geld in een soort brievenbusje moest doen die overeen kwam met het nummer waarop je geparkeerd had. In ons geval dus twee vakken en dat betekende 2x 4 dollar. En we hadden dat dus niet gepast en daarbovenop kwam dat er een bordje hing dat je kaartjes voor de trein moest kopen bij een of andere supermarkt of een shellstation terug in het dorp. Wij dus terug en toen bleek het een oud bord te zijn en je de kaartjes gewoon in de trein moest kopen. Nou ja we moesten toch terug om te wisselen. Bij het station werd ik geprikt door een wesp omdat er een nest in een lantaarnpaal bleek tezitten waar ik nietsvermoedend langs was gelopen. Het begon dus een beetje moeizaam. Tegen de tijd dat we terug waren bleek de trein bijna te komen dus we hadden geluk. Wr hadden geeen idee wat het kostte. Dat bleek even schrikken want ik kon even 84 dollar aftikken. Maar ja dat mocht de pret niet drukken want het scheelde benzine en een hoop parkeerstress. Het was een uur rijden maar toen we uitstapten in Boston stonden we oom vrijwel meeteen in het Manhattan van Boston.  We hebben eerst lekker gegegeten bij Pret a Manger dat we nog kenden uit New York. Daarna hebben we de Freedomtrail gelopen. Een stadswandeling die ingeplaveid is in het trottoir en langs alle hoogtepunten van de stad komt. We hebben zoveel moois gezien!! Stadparken, mooie oude gebouwen tussen nieuwe wolkenkrabbers, leuke winkeltjes, we hebben frozen yoghurt gegeten, gelachen bij een straatartiest en als klap op de vuurpijl een take-a-way-pizza van 50 cm doorsnede gegeten op een terrasje met uitzicht op de skyline van Boston. Het was een supergeweldige dag die alle stress en de lange uren in de auto van de afgelopen 2 dagen meer dan goed maakte. Om 19:00 hadden we de trein terug en waren we een uurtje later weer op de camping waar we lekker nagenoten hebben bij een kampvuurtje. Ik ben er vandaag wel achtergekomen dat hoe mooi de natuur ook kan zijn ik toch een stadshart heb. Ik voelde het in New York en nu weer. Ik houd van de stad met zijn duizend en een mogelijkheden, zijn drukte en zijn mensen. Het geeft iets melacholieks als je ziet hoeveel de mensen haast hebben maar aan de andere kant ook blij zijn met de kleine dingen in het leven zoals een vijver in het park waar ze met hun kinderen lekker in kunnen spelen. Het is natuurlijk niet helemaal te vergelijken maar het is dezelfde melancholie die ik.voel als ik denk aan Den Haag de stad waar ik ben opgegroeid. Boston was echt gaaf, mooi en gezellig. Jammer dat we er maar 1 dag maar toe gingen want ik was nog niet uitgekeken.

Van Saco naar Boston

Zondag 20 juli.

Vandaag stond een rit langs de kust op het programma van Saco naar een camping ten zuiden van Boston. We gingen eerst naar Orcheard Beach dat vlak bij de camping lag. Hartstikke leuk Engels aandoend havenplaatsje maar je raadt het al. Nergens een plaats waar je met een RV mocht staan of als je er wel mocht staan dan rekenden ze het dagtarief terwijl wij alleen een koffiestop wilden maken. Zo ging het met het volgende dorpje en het volgende dorpje en het volgende dorpje. Mega frustrerend.  We bleven dus maar rijden en zagen eigenlijk geen zee. Op een gegeven moment gingen we richting zee maar dat waren allemaal doorlopende weggetjes. Zie daar maar eens uit te komen met zo'n bakbeest. Toen hebben we het maar opgegeven en zijn we doorgereden naar een open lucht museum in Plymouth geheten de Strawbury Banke. Dit was eerst een haven maar met de opkomst van de industrie rond 1850 is het gedumpt en mee-geevolueerd. Scheepskapteins werden captains of industry enz enz. Er was een heel wijkje dat echt zo op die plek heeft bestaan, gerestaureerd en open voor publiek. Super leuk. We hebben daar zo'n uurtje of twee rondgelopen volgens mij. Daarna zouden we in 1x terug naar de camping. Maar dat had heel wat voeten in de aarde. Of het nu kwam omdat het zondag is en iedereen dan recreationtime heeft of omdat we de randweg om Boston moesten hebben, het verkeer zat muurvast en we schoten absoluut niet op. We kwamen dan ook pas om half zeven aan op de camping. En of de dag niet moeizaam genoeg was begon het ook nog te regenen. Maar na al kilometers in de auto moest er toch nog wel gezwommen worden. Regen of niet. Morgen gaan we Boston verkennen. Met de auto naar het dichtstbijzijnde station en dan met de trein verder. Even genoeg gereden.

Van New Hampshire naar Maine

Zaterdag 19 juli

Vandaag hebben we New Hampshire alweer achter ons gelaten. Maar voordat we deze taxfree state uitreden moest er nog een Ipod gescoord worden. Gisteren hadden we die bij de Wallmart gezien en na lang wikken en wegen had Afra besloten dat ze die wilde hebben. Dus we reden om toen we vanmorgen op weg gingen. Blijkt degene die we hadden gezien alleen een camera voor selfies te hebben. Dat werd dus niks. Afra teleurgesteld en wij een uur later op pad. Tegen het middaguur kwamen we toch bij een andere wallmart en is het een duurdere geworden met twee camera's.  De eerste helft van de dag hebben we de Kamaramagus highway gereden die als een van de mooiste wegen in New Hampshire geldt. Later ging hij gewoon over in de 302 die we gisteren ook al gereden hadden. Onderweg hebben we nog even in een rivier gespeeld. Heerlijk met de voeten in het water. Vlak bij de camping ligt het havenstadje Portland met allemaal gezellige winkeltjes en restaurantjes. Hier hebben we wel een uur verspeeld met het zoeken naar een parkeerplekje. Overal was het of private parking of je mocht er niet met een RV in. Super onhamdig. We hebben natuurlijk weer fish and chips gegeten in een pub want dat is.lekker veilig. ☺ Daarna zijn we naar de caping gegaan en hebben we een film in de buitenbios gezien. Het was "we hebben een zoo gekocht" Heerlijke feel good movie. Morgen naar Boston voor 3 nachten. Verheug me er nu al op.