Vandaag stond er weer een reisdag op het programma. We gingen 400 kilomter maar het zuiden en het kwik steeg van 49 Fahrenheit naar 72. Het landschap veranderde niet normaal. Reden we 's ochtends nog tussen de Rocky Mountains en zagen we sneeuw op de toppen na een paar uur reden we in oneindige vlakten met ranches en koeien in alle kleuren van de regenboog. We hadden ervoor gekozen niet de route van Jan Doets te rijden maar gewoon de Highway te volgen. Dat leverde minimaal een tijdwinst op van een uur. In de papieren van JanDoets stond dat je absoluut langs een Mormonen-tempel moest gaan in een dorpje, Carston dat zo'n 50 km voorbij het park lag. Wij er dus heen en wat een sof was dat zeg. De Tempel was gesloten vanwege onderhoud en er stonden 2 oude mannetjes in een soort bezoekerscentrum die maar een doel hadden en dat was de bekering van iedereen die binnen dorst te komen. Daarna nog even het dorpje ingereden en het was ingeslapen depressief en leeg. Je zal er maar geboren worden.😞. Daarna zijn we naar het hotel gegaan en het dorpje Waterton viel ons alles mee. Het hotel was aardig alleen hebben we geen uitzicht op het meer. Maar de mensen met officieel meerzicht ook niet want er staan allemaal bomen voor. We hadden in Carston dus boodschappen gedaan om zelf een salade te bouwen, maar toen we dat gingen maken bleek de sla die we gekocht hadden minimaal anderhalve week over de datum dus hebben we ons maal gedaan met wat rauwkost en aardappelsalade die we hadden gekocht voor erbij. Maar wel op de oever van het meer. Dat dan weer wel. Daarna hebben we nog een rondje door het dorp gelopen. Heel gezellige mix van restaurantjes en gitshops. De avond afgesloten zoals elke avond met olympische spelen kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten